Зөлфирә Рамазанова. III место
ЯЗГЫ МИЗГЕЛЛӘР
Тулышып бөре уянды-
Дөньяга ачты күзен.
Орлыклар чәчүгә әзер-
Игенченең шат йөзе.
Талпынып канат кагынды,
Өздерде бер сыерчык.
Атлады тәүге адымын
Сак кына нәни кызчык.
Урыны-табын түрендә,
Күпереп икмәк пеште.
Бизәкле чиләк, пар-мендәр-
Күршедә килен төште.
Җыерчык саный әбием:
“Һай, балам, гомер узган!..”
Агроном егет елмайды
Тузганак җыйган кызга.
Сүнмәде уты ананың,
Хезмәттән улы кайтты.
Гашыйклар тауда серләште,
Сызылып ал таң атты.
Көтү кайткач та чыбыркы
Шартлап торды беразга.
Иркен сулыш алды, җирем
Төренеп җылы назга!
ЧИЯМ, ДИДЕҢ
И. Закиров көе, В. Фәттәхопа сүзләренә язылган «Кышкы чия» җырына ияреп.
Без барабыз икәү җитәкләшеп,
Юлыбызга йолдыз коела.
Парлылар да, ялгыз ай да безгә
Сокланадыр кебек тоела.
Назлап карадың да туктап калдың,
Дулкынланып кулларымнан алдың.
Тәүге тапкыр миңа «Сөям!-дидең,
Өзелмичә калган чиям»,-дидең.
Бу тылсымлы сихри кичтә синең
Кочагыңа ныграк сыенам.
Өерелеп ява ап-ак карлар-
Хисләр дулкынында коенам.
Карашың серле- башым әйләнде,
Сүз табалмыйм- телем бәйләнде.
Битләремнән үбеп «Сөям!-дидең,
Бердәнберем, карлы чиям»,-дидең.
Бөтерелеп әйләнәсе килә
Җемелдәгән утлар нурында.
Кар бөртеге булсам, түзмәс идем,
Эрер идем кайнар кулыңда.
Сине көттем, киләсеңне белдем.
Урау юллар, еллар аша килдең.
«Бик сагындым, бәгърем, сөям!- дидең,
Бәхетем син, сусыл чиям,- дидең,
Сөям!»- дидең.
Укытучыма
Истә әле мәктәп бусагасын
Тәүге тапкыр атлап керүем.
Кара чәчле, матур күлмәк кигəн,
Укытучым, сине күрүем.
Утырдым да алгы партага мин,
Алалмадым синнән күзләрем.
Бүген дə бик ачык хəтеремдə
Безгә әйткән тәүге сүзләрең.
«Әлифба»ны саклык белəн генə
Истə кулларыма алуым.
Рəсемнəрен күргəч, шатлыгымнан,
Кинәт дулкынланып калуым.
Син елмаеп безгə карадың да,
«А» хəрефен əйттең ачарга.
Китабымның серле яңа бите
Иңгә канат куйды очарга.
Берәм -берәм мәрҗəн - хəрефлəрдəн
Син өйрəттең сүзләр язарга.
Кызыл караң белəн «5»ле куйдың,
Йөрәк җылың төрде назларга.
Могҗизалы тормыш диңгезенә
Шулай алып кереп киттең син.
Җиребезне, галәм киңлекләрен
Өйрәттең, бəхетле иттең син.
Ничә пар күз төбəлделәр икəн,
Укытучым, сиңа, дəрестə?
Син шагыйрь дә, җырчы һəм артист та,
Син – чын Кеше абый, дөрестән.
Син – сабыр да, түзем һəм гади дә -
Нилəр тагын сиңа диясе?
Тормыш бусагамның башы - Мәктәп ,
Ә син, абый–Тылсым иясе!
КАЙТЫГЫЗ, ХЫЯЛЛАРЫМ!
Ераклардан мәшһүр күренә
Агыйдел кыяларың.
Нинди матур, күркәм дөнья-
Кайтыгыз, хыялларым.
Таңнарда сандугач сайрый
Сокланып туялмадым.
Яшәргә көч, илһам артты-
Кайтыгыз, хыялларым.
Йөрәктә- яз. Күңел җырлый!
Хисемне тыялмадым.
Калдырмагыз ялгызымны-
Кайтыгыз, хыялларым.
Ярсу чаба пар атларым
Җил тузгыта ялларын.
Җиз кыңгыраулар чыңлатып-
Кайтыгыз, хыялларым,
Кайтыгыз, хыялларым!
АЛЬБОМ КАРЫЙМ.
Сагындырган. Тагын кулларыма
Альбом алдым. Килә күрәсем
Дусларымны. Бары азга гына
Үткәнемә кайтып киләсем.
Дулкынланып ачам. Сыйныфташлар
Көлеп- елмаешып торалар.
Бер карасаң- якын гына кебек,
Бер карасаң- ерак аралар.
Һәрберсенә озак текләп карыйм,
Гүя үзен күреп сөйләшәм.
Борчуларым, шатлыкларым- барсын
Сезнең белән тигез бүлешәм.
Таныш караш, таныш йөзләрегез,
Күпме еллар, юллар үткәнбез.
Ничә ел гомерне артка этеп-
Бүгенгегә килеп җиткәнбез!
Кайнап торган тормыш кочагында
Үз бәхетен тапты күбебез.
Еллар бер булса да, юллар төрле-
Сайлап алдык аны үзебез.
Хыяллана идек, хәтеремдә
Матур итеп җирдә яшәргә.
Ике түгел, бары бер атылып,
Яшен булып көчле яшьнәргә.
Дөрес яшибезме без бүген дә,
Аштымы тормышка хыяллар?
Без түбәннән бергә күтәрелдек.
Артта калды күпме кыялар.
Альбом карыйм. Күңелемнән телим-
Якты ак юл, сезгә, карасыз.
Еллар үткән саен якынырак,
Кадерлерәк була барасыз.
Исән генә булыгыз.
Чәчегез ак булган кебек,
Күңелегез дә актыр.
Тормыш гөле – балаларга
Әйтер сүзегез хактыр.
Ак мамыктай ак кар ява –
Җиргә ак келәм ятыр.
Үз һөнәрен яратканнар
Эшенең тəмен татыр.
«Ак нурлардан ап –ак күпер
Төзергә, - дисез, - кирәк-
Абынмаска сабыйларга
Белем юлында - терəк».
Балачакның күге – хыял,
Ак җилкәнле – ак кораб.
Ак кылганнар арасыннан
Торасыз моңсу карап.
Мәрхәмәтле, укытучым,
Тормыш юлыгыз – актыр.
Гомерегез көзлəренə
Күңел җылыгыз артыр.
Гомерегез – ак, сарысы
Берүк тимəсен көзнең.
Ак бəхетлəр юлдаш булсын,
Тормышыгызда сезнең.
Чəчəклəргə күмелегез,
Дан - хөрмəткə тулыгыз.
Картаймагыз әле бердә,
Сау - сəламəт булыгыз.
Еллар аша сагынып кайта –
Һәр кызыгыз, улыгыз.
Исəнмесез, исəнлəшик,
Һаман җылы кулыгыз,
Исəн генə булыгыз!
Еллар кайтавазы
Уйламадым, хәтеремдә
Мəңгегә калачагын –
Күңелле мәктәп елларым,
Ваемсыз балачагым.
Алтын яфрак өермəсе-
Бик еш керə төшемə.
Өннәремдә саташырга
Тигәндер өлешемə.
Кыңгыраулар моңлы чыңлый,
Дәресләр арасында.
Гел буялып бетə идек
Без язу карасына.
Таныш такта. Акбур белән
Күп тездек ак сүзлəрне.
Борчылдырдык, кичерегез,
Эх, безне, әрсезләрне.
Елларымның кайтавазы
Үзенә һаман тарта –
Ак акбур һәм кара такта
Сөйлиләр шушы хакта…
